1962

Weet je wat ik zo knap vind van mensen, die weten precies hoe ik in elkaar zit, hoe ik ben.

Maar als je het zo goed weet, waar was je in 1962?

Het moet 1962 zijn geweest. Ik zat toen in de vijfde klas van de lagere school. Nu zou dat groep 7 zijn. Dus was ik 8 jaar. Nu ben ik van 1954, dus een simpel reken sommetje kom ik in 1962 uit.

Ik zeg niet dat niemand het weet, want dan lieg ik. Ik ben in het verleden al zo vaak op zoek gegaan naar de oorsprong van me. Dus zal ik wat in 1962 is gebeurt, zeker vertelt hebben. Maar ik ga er van uit dat deze mensen (een soort of) zwijgplicht hebben.

Maar zo ver ik dat allemaal zelf nog zo goed weet heb ik er nooit met iemand over gesproken. En dat doe ik nu ook niet.

Alleen heb ik zoiets iets van, hoe haal je het in hoofd door mij uit te maken als een “stuk vuil” terwijl je van niets weet. Wil jij je zelf goed praten?

Dan vinden ze het gek, dat ik ze uit mijn leven wil bannen. Ze maken mij enorm negatief, ze maken mij uit voor van alles, en ze slepen dan ook nog een ander mee ook.

Ik weet dat ik bepaalde dingen niet goed heb gedaan. Daar schaam ik me helemaal niet voor. Maar als je niet weet wat iets is, of hoe het eigenlijk mee om moet gaan, dan word het wel heel erg moeilijk om dat aan een ander door te geven.

Maar geef mij lekker de schuld om jezelf goed te praten. Ik moet met het verleden dealen, dus bemoei je er dan niet mee. Je gebruik het alleen maar tegen mij. Want van een ding ben ik zeker, je kom jezelf nog wel eens tegen en dan sta je daar moederziel alleen.